Centralna surowicza chorioretinopatia (central serous chorioretinopathy – CSC) jest schorzeniem, upośledzającym widzenie centralne, występującym częściej u młodych mężczyzn z częstością około 5,8-10/10 000. Patomechanizm powstawania CSC pozostaje nadal niejasny. U podłoża tego schorzenia leży prawdopodobnie uszkodzenie nabłonka barwnikowego (retinal pigment epithelium – RPE) lub dysfunkcja w krążeniu na poziomie chorikapilar, prawdopodobnie na drodze nadmiernego pobudzenia receptorów mineralokortykoidowych w naczyniach naczyniówki. Wśród czynników ryzyka najczęściej wymienia się ogólną sterydoterapię, osobowość typu A, ciążę oraz zespół Cushinga, choć opisywano również związek pomiędzy występowaniem CSC a nadciśnieniem tętniczym, nadużywaniem alkoholu, chorobami układowymi, chorobą refluksową, czy zakażeniem Helicobacter pylori. Opisywane są przypadki, samoistnego ustępowania CSC w okresie około 3 miesięcy. Dotychczas stosowane metody leczenia można podzielić na trzy grupy:

1. Miejscowa laserokoagulacja, mająca na celu zmniejszenie ogniskowego przecieku na poziomie RPE i/lub przepuszczalności naczyń naczyniówki. Standardowo wykorzystywany jest laser argonowy, lecz opisywano również zastosowanie lasera diodowego, przezźrenicznej termoterapii (transpupillary thermotherapy – TTT), a także selektywnej terapii siatkówki (selective retina therapy – SRT) z użyciem pulsed double-Q-switched Nd-YLF prototype laser (λ=527nm, t=1,7μs). Wielu autorów podkreśla także korzyści zastosowania terapii fotodynamicznej (photodynamic therapy – PDT) w przewlekłej formie CSC. Ostatnio z powodzeniem wykorzystuje się również laseroterapię mikropulsową w leczeniu CSC.
2. Leczenie doszklistkowymi iniekcjami preparatów anty-VEGF mające na celu zahamowanie aktywności czynnika wzrostu naczyń.
3. Leczenie ogólnoustrojowe, celowane na zmniejszenie stężenia kortykosteroidów, np. mifeproston, ketokonazol, propranolol. Ostatnie publikacje przedstawiają korzystne wyniki zastosowania eplerenonu w leczeniu CSC .